Vanwege zwakke beenspieren is vallen of angst om te vallen een groot probleem voor mensen met polio. Een juiste inschatting van het valrisico is belangrijk, zodat we het valrisico kunnen verlagen door bijvoorbeeld gerichte interventies of trainingen aan te bieden.
Achtergrond:
Voor mensen met polio komen de meeste vallen voor tijdens het lopen. Lopen is een alledaagse taak, waarbij het belangrijk is om je looppatroon aan te passen aan de omgeving (bijv. ontwijken van een losse stoeptegel of zorgvuldige voetplaatsing tijdens het lopen op oneffen ondergrond). Wanneer je dit niet goed kan, is het risico op struikelen of het maken van een misstap groter en dit kan resulteren in een valpartij. Uit eerder onderzoek is gebleken dat struikelen, uitglijden of een misstap maken juist de belangrijkste oorzaken zijn van een val voor mensen die leven met de late gevolgen van polio. Wij hebben daarom onderzocht of een verminderd aanpassingsvermogen van het lopen een rol zou kunnen spelen in de hoge valfrequentie in deze groep.
Doel:
Het doel van dit onderzoek was om inzicht te krijgen in het loop-specifieke aanpassingsvermogen van mensen met polio en de verandering van loop-specifieke aanpassingsvermogen over de tijd.
Stand van zaken:
We hebben 50 mensen met polio en 25 mensen zonder polio gemeten. Dit betekent dat we voldoende deelnemers voor het onderzoek hebben. Uit de eerste studie blijkt dat het loop-specifieke aanpassingsvermogen, zoals wij dat gemeten hebben op de C-Mill, slechter is voor mensen met polio dan voor mensen zonder polio. Uit verder onderzoek zal moeten blijken of dit aanpassingsvermogen ook als voorspeller voor vallen kan worden gebruikt. Over de verandering van het loop-specifieke aanpassingsvermogen over de tijd kunnen we momenteel helaas nog niks zeggen, omdat we nog niet alle data compleet hebben.
Planning:
De metingen voor dit onderzoek zijn inmiddels afgerond. Het aanpassingsvermogen van het lopen hebben wij gemeten bij 50 mensen met polio en 25 mensen zonder polio. We hebben het aanpassingsvermogen gemeten op een speciale loopband met een ingebouwde krachtenplaat om te registreren waar iemand precies loopt. Op basis hiervan worden objecten op de loopband geprojecteerd die precies gevolgd moeten worden (een patroon van stapstenen) of die juist ontweken moeten worden (obstakels). De moeilijkheid van deze taken kan aangepast worden.
In ons onderzoek hebben we gevonden dat mensen die leven met de late gevolgen van polio een verminderd aanpassingsvermogen van het lopen hebben in vergelijking met volwassenen zonder polio van dezelfde leeftijd, wat met name komt door een verminderde spierkracht in de benen. Een verminderd aanpassingsvermogen is gerelateerd aan de valfrequentie, wat zou kunnen betekenen dat dit de kans op vallen inderdaad vergroot. In verder onderzoek moet gekeken worden of het aanpassingsvermogen van het lopen getraind kan worden en of dit gunstige effecten heeft op het aantal vallen bij mensen die leven met de gevolgen van polio.
Het onderzoek wordt uitgevoerd door Jana Tuijtelaars MSc, onderzoeker bij de afdeling Revalidatie van het Amsterdam UMC, locatie AMC, in samenwerking met Merel Brehm PhD, Melvyn Roerdink PhD en Frans Nollet MD, PhD.